Solid Brass

Vroeger had de hoorn een signaalfunctie en schalde hij bij het begin van de jacht en de aankomst van de postkoets in het dorp. Dankzij Brahms en Ligeti heeft het instrument zich een unieke plaats in de kamermuziek verworven. Qua volume en timbre blijkt de hoorn uitstekend te mengen met snaarinstrumenten en voegt hij er zelfs een soort noblesse aan toe. De Deen Hans Abrahamsen – die hoornist was voordat hij componist werd – jongleert in zijn Zes stukken met de hoorntonen en de registers op zo’n manier dat soms zelfs de viool een blaasinstrument lijkt.

De bijna in de vergetelheid geraakte Nederlandse componist Otto Ketting (‘ik wantrouw inspiratie, het gaat om organisatie’) schreef eveneens een zesdelig werk voor hoorntrio, waarmee hij stevig bijdraagt aan het repertoire voor deze bezetting. Poulenc droeg zijn Élégie op aan de jong overleden hoornist Dennis Brain. In het concoursstuk Tocar onderzoekt Saariaho de verschillen en overeenkomsten tussen de viool en de piano.