Serenade

Gemakkelijke levens leidden ze niet, Benjamin Britten en Dmitri Sjostakovitsj, en ze stierven binnen een halfjaar van elkaar. Kort voor zijn dood arrangeerde Britten zijn Lachrymae (‘tranen’) uit 1948 voor altviool en strijkorkest. In dit werk reflecteert hij op de weemoedige en spookachtige treurzang ‘If my complaints could passions move’ van renaissancecomponist en tranenspecialist John Dowland. De solo wordt gespeeld door de altvioolaanvoerder van Amsterdam Sinfonietta, Georgy Kovalev. De eeuwig opgejaagde Sjostakovitsj componeerde zijn Vierde strijkkwartet in 1949, toen hij weer eens bij Stalin uit de gratie was gevallen.

Amsterdam Sinfonietta zette Sjostakovitsj’ kwartet in 2009 al eens prachtig op cd, in de bewerking voor strijkorkest van Marijn van Prooijen. In Brittens Serenade schitteren hoornist Felix Klieser en tenor Ilker Arcayürek. De Duitse hoornist, die zonder armen geboren is, leerde als kind de kleppen van de hoorn met zijn tenen te bedienen. In Brittens meesterlijke bloemlezing van Engelse verzen wordt de nacht bezongen: duister, eng, stil én hoopgevend.

Dit concert wordt later uitgezonden door de NTR op NPO Radio 4.