Vroege Beethoven

Het laatste van Beethovens zes strijkkwartetten opus 18 doet het meest denken aan Haydn. Het gaat Beethoven veel meer om slimmigheden en verrassingen dan melodie en schoonheid. Binnen de klassieke vormen zoekt hij op Haydneske wijze naar plotselinge onderbrekingen, ritmische elegantie en stemmingswisselingen.

Het stuk Oraison van Olivier Messiaen heeft een interessante geschiedenis. Messiaen schreef het ooit voor zes 'ondes-martenots'. Dit elektronische instrument wordt beschouwd als een voorloper van de synthesizer. Later bewerkte hij het stuk voor piano en cello (het deel Louange à l’Éternité de Jésus uit Quatuor pour la fin du temps). Het Dudok Quartet brengt deze twee versies samen in een bewerking van hun cellist David Faber: de glijdende klanken van de ondes-martenot, maar op akoestische instrumenten zoals in Quatuor pour la fin du temps.

Een subtiele verwijzing naar het 250e geboortejaar van Ludwig van Beethoven: zes ochtenden de dag starten met een van zijn zes vroege strijkkwartetten. Helderheid, spanning, humor en elegantie: dit is niet de complexe, dwarse Beethoven, zoals hij later vaak zal worden gezien, maar een jonge, ambitieuze Beethoven; een componist aan het begin van een ongekend strijkkwartetoeuvre.