Kathedralen van muziek

‘De viool wordt niet bespeeld, maar bont en blauw geslagen,’ oordeelde criticus Eduard Hanslick in 1881 over de première van Tsjaikovski’s Vioolconcert door violist Adolph Brodsky. Eerder had de beroemde violist Leopold Auer al bedankt voor de eer. Niet omdat het werk onspeelbaar zou zijn, maar omdat hij meende dat Tsjaikovski – zelf geen violist – het karakter van het instrument geen recht deed. Kortom: de start voorspelde weinig goeds, maar toch zou dit werk, met zijn expressiviteit, magistrale thema’s en Russische lyriek, uitgroeien tot een van de geliefdste vioolconcerten ter wereld.

In Anton Bruckners Vijfde symfonie uit 1867 betreedt de luisteraar een kathedraal van muziek. Zelf gaf Bruckner het werk de bijnaam ‘Phantastische’, wat de hier en daar onaardse sfeer uitstekend beschrijft. Met zijn thematische samenhang, emotionele geladenheid en strak opgebouwde finale opent deze symfonie een wereld van schitterende klanken.