Highlights

Acht cellisten, omhuld door acht bewegende schelpen: voor COCON scheppen het Cello Octet en kunstenaar Nick Verstand een fascinerend tafereel. De schelpen ontvouwen zich en transformeren tegelijk met de muziek, in een subtiel samenspel van licht, geluid, performance en robotica. COCON omvat zes nieuwe composities speciaal gemaakt voor het octet, waaronder het lange werk Graduals van Sarah Davachi.

In COCON bevinden de cellisten zich in voortdurende staat van metamorfose, die de vluchtigheid van de menselijke ervaring symboliseert. De ontwerper Nick Verstand, maakte naam met audiovisuele kunst voor festivals als DGTL en ADE en live-shows van Doja Cat, Lykke Li en Eefje de Visser. Alle voor COCON geselecteerde componisten zoeken de spanning op tussen elektronische en akoestische muziek. Na de succesvolle wereldpremière op het REWIRE festival begin april, nu te zien in Amsterdam.

Vorig jaar schitterde zangeres Karima El Fillali in Yara’s Wedding, de gelauwerde muziektheatervoorstelling van NITE. Nu brengt ze haar langverwachte solo-show, waarin ze samenwerkt met fantastische musici op oude en nieuwe instrumenten uit Oost én West. Haar innemende zang krijgt een extra ruimtelijke dimensie met behulp van de spectaculaire alles omringende speaker-installatie van 4DSOUND.

El Fillali geeft traditionele Arabische muziek een 21e-eeuwse update. Ze gebruikt eeuwenoude poëzie van soefi-mystici als Mansur al-Hallaj en Ibn Arabi, over de liefde, licht en duister, vreugde en verdriet. Tegelijkertijd is haar muziek sterk beïnvloed door westerse klassieke muziek, hiphop en artpop.

Mohamedou Ould Slahi
Inleider Mohamedou Ould Slahi is schrijver in residence bij NITE. Slahi, afkomstig uit Mauritanië, heeft een sterke binding met het spiritueel erfgoed, de poëzie en de culturele achtergrond van de Sahara. Hij zat 14 jaar lang onterecht zonder proces gevangen in Guantánamo Bay. Zijn boek Guantánamo Diary is verfilmd in 2021 als The Mauritanian.

Dit is een productie van Muziekgebouw Productiehuis in samenwerking met 4DSOUND

Het Groot Omroepkoor met de Britse chef-dirigent Benjamin Goodson maakt zijn debuut in het Muziekgebouw met een exemplarisch programma met a-capellakoormuziek van Poulenc, Mendelssohn, Daniel-Lesur en Frank Martin. De Mis voor dubbelkoor is een van de meest uitgevoerde en beste composities van de Zwitsers-Nederlandse componist Martin, die 50 jaar geleden in Naarden overleed. Het prachtige Agnus Dei uit die Mis klinkt als een innige roep om vrede. 

Met ruim zestig vocalisten is het Groot Omroepkoor het enige professioneel opererende koor van deze omvang in Nederland. Sinds de oprichting in 1945 is het koor niet weg te denken in het Nederlandse muziekleven. Het zingt de koorpartijen in de grote concertseries van de Nederlandse Publieke Omroep en is vrijwel wekelijks te horen in live concerten via de radio. Het koor bracht talloze premières van de belangrijkste componisten van onze tijd, waaronder Boulez, Ligeti en Messiaen. Hoog tijd dus voor een debuut in de serie Koren van dé Nederlandse zaal voor hedendaagse muziek. 

In A Thousand Thoughts blikt het Kronos kwartet terug op z’n vijftigjarig bestaan. Live muziek en film versmelten tot een multimedia-event over wat muziek is, wat luisteren betekent en hoe muziek de manier waarop wij de wereld ervaren kan veranderen. Behalve muziek van alle grote minimalisten, klinkt nieuw werk, muziek van niet-westerse componisten en natuurlijk Black Angels van George Crumb, het werk dat de aanleiding was tot de vorming van het Kronos Quartet.

David Harrington richtte het Kronos Quartet – dat altijd anders dan anders bleef – op in 1973 in het post-hippie tijdperk in San Francisco. Het kwartet speelde geen Haydn maar wél een verrassend ruige versie van Jimi Hendrix’ Purple Haze en meditatieve Amerikaanse minimal music. Ze programmeerden geen abstracte modernisten – zoals bijvoorbeeld Stockhausen en Boulez – maar wel George Crumb, die de oorlog in Vietnam verklankte in een filmische horrorfantasie waarin Schuberts Der Tod und das Mädchen samengaat met romantisch expressief modernisme. Documentairemaker Sam Green vertelt live op het podium het enerverende verhaal van dit unieke strijkkwartet.

At The Spot Where I Find Myself geeft een intiem kijkje in de wereld van performer Genevieve Murphy. Zij speelt een besluiteloze vrouw die zich langzaam bewust wordt van haar lichaam en de ruimte om haar heen. Een verzameling herinneringen, identiteiten en projecties zorgt voor verbinding met het publiek. Speciaal voor het Muziekgebouw vertolkt Geneviève At The spot Where I Find Myself samen met een geweldige band van topmusici als Andy Moor, John Dikeman, Laura Polence en Henning Luther. Samen creëren ze een unieke mix van concert en performance, waarin spoken word, visuele kunst, rock, vrije improvisatie en elektronische muziek samenkomen.

Genevieve daagt het publiek in de zaal uit om eigen veilige plekken te onderzoeken, de plekken waar je je emoties kan uiten, bescherming kan vinden en even kan verdwijnen. Ongemakkelijk, verontrustend, introvert, delicaat en humoristisch tegelijk.

Genevieve Murphy: ‘Als solist voer ik het verhaal van mijn stuk uit. Om zelf een instrument vast te houden, bleek storend voor de intense fysieke reis die ik in het werk onderneem. Mijn muziek komt nu tot leven met muzikanten die zeer fysieke performers zijn en een uniek geluid hebben. Zij reageren op mijn stem en karakter. Dat voedt mijn verbeelding en hopelijk ook die van het publiek. Het voelt geweldig om de kracht van live muziek te delen in een zaal als Muziekgebouw aan 't IJ!’

De voertaal van de voorstelling is Engels.