Ralph van Raat

Ralph van Raat, vaste gast van het Muziekgebouw, is Nederlands belangrijkste exportproduct als het gaat om de hedendaagse pianomuziek. Altijd bieden zijn concerten stof tot napraten, zo ook dit programma met uitdagende werken van Alkan, Jolivet en Boulez. Alkans vierdelige Symfonie voor piano solo is een tour de force van de eerste orde, waarin de piano alle kleuren en timbres van een symfonieorkest tracht op te roepen.

De Symfonie van Charles-Valentin Alkan werd in 1857 gepubliceerd als onderdeel van Douze études dans tous les tons mineurs. Het werk is zowel fysiek als geestelijk bijzonder uitdagend. Veelzeggend detail in dit verband: Liszt vond Alkan de grootste pianist/componist ooit. De vroege Prelude, Toccata et Scherzo (1944) van Boulez ontdekte Van Raat zelf; hij verzorgde in 2018 de wereldpremière in Parijs. Tussen Alkan en Boulez plaatst hij een onbekende parel van André Jolivet: Cinq danses rituelles uit 1939. Bij de compositie van Prélude, Toccata et Scherzo was dit werk Boulez tot voorbeeld, met enkele frappante gelijkenissen tot gevolg.

Lees 'A Teenage Pierre Boulez, Heard for the First Time', interview met Ralph van Raat in de New York Times