Cantates van Alessandro Scarlatti

Een beetje componist anno 1700 waagde zich aan dé trend van dat moment: de Italiaanse cantate. Maar weinigen deden dat met zoveel brille als Alessandro Scarlatti. Mezzosopraan Lucile Richardot heeft een stem uit duizenden en is de heldin van Ensemble Correspondances. Schouder aan schouder zet zij zich met klavecinist Philippe Grisvard voor een drieluik dat de veelzijdigheid, de onuitputtelijke fantasie en de poëtische inborst van Scarlatti etaleert.

Alessandro Scarlatti, vader van de beroemde klavecinist en componist Domenico Scarlatti, was in zijn tijd erg populair. Hij kreeg opdrachten uit Rome, Venetië en Florence en was van groot belang voor de Napolitaanse opera. Veel van zijn werk is verloren gegaan, maar zijn naam is door de meer dan 600 cantates die hij schreef haast synoniem met de Italiaanse cantate.

I.s.m. Organisatie Oude Muziek

19.00 uur / College oude muziek door Jan Van den Bossche
De Italiaanse cantate

Bij het woord ‘cantate’ denken we al gauw aan Bachs composities voor de wekelijkse kerkdienst. Maar Johann Sebastian Bach gebruikte de term zelden. De cantate is eigenlijk van Italiaanse oorsprong en is meestal geschreven voor één of twee vocale solisten en een klein instrumentaal ensemble. Na een relatief bescheiden begin groeide de cantate uit tot een van de beeldbepalende genres van de Italiaanse vocale barok, naast de opera en het oratorium. Dit college vertelt over de ontstaansgeschiedenis en de eerste bloeiperiode van de cantate in het barokke Rome, waar diverse rijke en machtige families elkaar afwisselden op de Heilige Stoel en tegelijkertijd ook met elkaar wedijverden op artistiek gebied.